Blómaskreytingarkonan og hveitifræið

Vigdís Hauksdóttir segist ekki geta stutt þróunaraðstoð við fátæk lönd því Ísland hafi hreinlega ekki efni á því. Of brýn vandamál blasi við hér heima til að við getum staðið í því að senda fjórðung úr einu prósenti af tekjum okkar til að hjálpa öðrum.

Horfum fram hjá því hversu fátækur maður þarf að vera til að hafa ekki efni á að láta frá sér tvær og hálfa krónu af hverjum þúsundkalli. Horfum bara á stöðu Íslands í samfélagi þjóða:

Hér má sjá stöðu landsins. Auðlegð þjóðanna er mörkuð á lárétta ásinn. Langlífi á þann lóðrétta.

Það er ekki til sá mælikvarði í heiminum sem gerir óbrenglaðri manneskju kleift að barma sér undan slíkri stöðu.

Íslendingar eru moldrík forréttindaþjóð á öllum eðlilegum mælikvörðum.

Þeir sem telja þjóðina ekki aflögufæra, til þeirra sem líða raunverulegan skort og glíma við hungur, fátækt og sjúkdóma, stjórnast af græðgi og ómanneskjulegum heimóttaskap.

Það má kannski deila um hversu veruleikafirrt María Antoinette var á sínum tíma og hvort hún hélt í alvöru að bakkelsi væri einn af fæðuflokkunum. Kannski var hún besta skinn. Það verður samt ekki deilt um smásálarskapinn og aumingjaháttinn hjá blómaskreytingarkonunni sem tímir ekki að splæsa í hveitifræ handa sveltandi fólki.