Ég ætla að leyfa mér að fullyrða að eitt af því sem stendur íslenska menntakerfinu, og menntakerfum almennt, fyrir þrifum – sé áherslan á eina lausn. Megnið af því námsefni sem venjulegur, íslenskur nemandi er látinn pæla sig í gegnum býður upp á fyrirframgefna leið og námsmat er fólgið í hversu eftirtektarsamur nemandinn var á ferðalaginu.
Málið er auðvitað það að lífið býður aldrei upp á eina lausn. Við hverjar aðstæður eru allir heimsins möguleikar í boði.
Vissulega er æskilegt að kunna að afla sér þekkingar, en þekkingaröflun er yfirleitt markmiðsmiðuð. Maður aflar þekkingar eftir kerfi. Þetta kerfi þarf maður að geta sett upp sjálfur.
Í því fá fæstir nokkra kennslu sem skiptir máli.
Sem er kannski skýringin á því hvers vegna fólk er almennt áhrifalítið um hina stærri strauma í þjóðfélaginu.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli